TAVŞAN HASTALIKLARI ll.

TAVŞANLARDA MİKZOMATOZİS HASTALIĞI


Mikzomatozis; tavşanlarda %25-90 oranında ölümle seyreden viral bir hastalıktır. Hastalık tavşanlara sivrisinek, pire ve direk temasla bulaşır. Hastalığın ilk belirtisi gözden sütümsü bir sıvının akmasıdır. Tavşanlarda durgunluk ve iştahsızlık gözlenir. Ateş yükselir. Vücut direnci zayıf olan tavşanlar 2 gün içinde ölürler.

İlk 2 günü atlatan tavşanlarda; burun akıntısı, baş, göz kapakları, burun, dudak, kulak ve genital bölgede ödem oluşur. Baş şişmiştir. Burun akıntısı zamanla iltihaplaşır ve solunum zayıflar. Ödemleşmiş kulak düşebilir. 1-2 hafta içinde ölüm oluşur.

Bir kaç hafta yaşayan tavşanların burun, kulak ve patilerinde nodüller oluşur. Zamanla kabuklanmalar görülür. Bu formda hastalık 40 gün kadar sürebilir.
Korunma : Hastalığın taşıyıcısı parazitler olduğu için tavşanlarda paraziter mücadele mutlaka yapılmalıdır. Aşılama ile de hastalıktan korunmak mümkün olsada henüz ülkemizde aşısı yoktur. Ayrıca tavşanınızı hastalık belirtilerini gösteren diğer tavşanlarla bir araya getirmemeniz gerekir.
Mikzomatozis hastalığı tavşanlardan insanlara bulaşmadığı için; tavşan sahiplerinin kendileri için endişelenmesine gerek yoktur.



TAVŞANLARDA VİRAL HEMORAJİK SENDROM

( VHS - Nekrotik Hepatitis )


Tavşanlarda %80-90 oranında ölümle seyreden, bulaşıcı ve viral bir hastalıktır. Bulaşma hava yoluyla, hasta tavşanların kullandıkları malzemeler, parazitler vb. bir çok yolla olmaktadır.
2 aylıktan küçük tavşanlar genellikle hastalığa dirençli olmakla beraber, özellikle 2 yaşın üzerindeki tavşanlarda VHS hastalığı hızlı seyreder. Hastalığın hızlı seyrettiği tavşanlarda genellikle herhangi bir belirti olmaksızın ani ölüm oluşur. Burundan kanlı ve köpüklü bir akıntı gelir.
Hastalığın daha yavaş seyrettiği tavşanlarda; durgunluk, ateş, göz kapağında kızarıklık, solunum güçlüğü, kalp atışında artış görülür. Tavşanlar; ölüm öncesi çılgınca dönme hareketi yaparlar. Bazen kanlı burun akıntısıda görülebilir.
Korunma: Aşılama ile de hastalıktan korunmak mümkün olsada henüz ülkemizde aşısı yoktur. Ayrıca tavşanınızı hastalık belirtilerini gösteren diğer tavşanlarla bir araya getirmemeniz gerekir.











TAVŞANLARDA TREPONEMATOZİS HASTALIĞI



 
Tavşandan tavşana hastalığın bulaşması çiftleşme ve yavrunun hastalığı taşıyan annesine teması ile olur. Hastalık deride, cinsel bölgelerde, gözlerde, göz kapaklarında, burunda ve dudaklarda ülserlerin ve kabuklanmaların görülmesine neden olur. Tavşanlarda kısırlığa ve yeni doğan tavşan yavrularının ölmesine sebep olur.


TAVŞANLARDA TYZZER'S HASTALIĞI
Tyzzer's hastalığı; tavşanlarda bol ishal, buna bağlı olarak gelişen hızlı sıvı kaybı ve yüksek ölüm oranıyla seyreden, bulaşıcı ve bakteriyel bir hastalıktır. Tavşanlar hastalık etkenini almış olsalar bile başlangıçta herhangi bir belirti göstermeyebilir. Özellikle süt emme dönemindeki yavru tavşanlar bu hastalığa çok duyarlıdır. Bu dönemdeki tavşanlarda aşırı sıcak hava ve stresin etkisiyle hastalık etkeni çoğalarak şiddetli derecede ishale sebep olur. Tedavi edilmeyen tavşanlar genellikle 1-2 gün içerisinde ölürler.
Korunma: Özellikle tavşanınızı sütten kesilme döneminde stresten uzak tutmanız, çevre sıcaklığını ayarlamanız ve hijyene önem vermeniz önerilir. Ayrıca tavşanınızı hastalık belirtilerini gösteren diğer tavşanlarla bir araya getirmemeniz gerekir.








TAVŞANLARDA PASTÖRELLOZİS HASTALIĞI


Tavşanlarda Pasteurella türü bakterilerin neden olduğu bulaşıcı bir hastalıktır. Tavşandan tavşana bulaşma direk temas, solunum yolu veya hasta tavşanların kullandığı malzemelerin sağlıklı tavşanlar tarafından kullanılmasıyla olur. Genç tavşanlar hastalığa çok duyarlıdırlar. Hastalığı taşıyan anne tavşanlar doğumdan hemen sonra hastalığı yavrularına bulaştırdığı için; doğum sonrasında yavrularda bu hastalığa sık rastlanmaktadır. Sağlıklı görülen tavşanların %30-90' ı bu hastalığın taşıyıcısı olmakla birlikte, stres hastalığın ortaya çıkışında önemli bir etkendir.
Hastalık genellikle solunum yolundan tavşanların vücuduna girdikten sonra kan veya lenf yoluyla bütün vücuduna yayılması sebebiyle, başta solunum sistemi olmak üzere tavşanların bir çok organında belirtilere sebep olur.
Hastalığın hızlı seyrettiği tavşanlarda genellikle ani ölümler görülür. Yavaş seyrettiği durumlarda; burun-gözyaşı akıntısı, rahim, testisler, eklemler, orta kulak ve iç kulak ile deri altı ve diş köklerinde iltihaplanmalar oluşabilir. Tavşanlar burun akıntılarını patileyle temizledikleri için, patilerinin iç kısmı nemlidir yada tüyler birbirine yapışmıştır. Hastalık akciğerlere yerleştiği taktirde solunum güçlüğü, üreme organlarına yerleştiği taktirde kısırlık, orta kulağa yerleştiği durumda WRY NECK (Eğri Boyun) denilen hastalığı oluşturur.
Korunma: Tavşanınızın yaşam alanının hijyenik ve stressiz olması, ayrıca kapalı alanda yaşayan tavşanlar için (özelliklede yüksek proteinli gıdalarla besleniyorsa) yeterli havalandırmanın sağlanması gerekmektedir.





TAVŞANLARDA TÜY YUTMA

(Tavşanların Mide ve Bağırsaklarının Tüy Yumakları İle Tıkanması - Trikobezoar)




Tavşanların temizlenmek için kendilerini yalamaları sonrasında yuttukları tüyler, mide ve bağırsaklarında birikerek trichobezoar denilen kıl yumaklarını oluşturur. Özellikle tüy değiştirme dönemlerinde tüylerin yutulması ihtimali daha fazladır. Tavşanlar kusamadıkları için bu tüyleri kusarak çıkartamazlar, ancak dışkıları ile çıkartabilirler. Tüylerin dışkı ile atılabilmesi için bağırsaklardaki besinlerin su oranı ve sindirim sisteminin haraketliliği çok önemlidir. Eğer tavşanınız yeterli miktarda su alamaz ise; bağırsaklarındaki besinler yeterince sulandırılamayıp kuruyacak, tüyler birbirine kaynaşıp sindirim sistemini tıkayarak içindeki gıdaların haraketliliğini azaltacak ve sonuçta tıkanmalara sebep olacaktır.
Mide tıkanmasının en önemli sebebi uygun olmayan beslenmedir. Tavşanınızın diyeti, yüksek oranda selüloz, çok fazla olmayan karbonhidrat oranı ve yeterli miktarda su içeriyorsa, sindirim sistemi iyi çalışacaktır. Ancak tavşanınızın diyetindeki karbonhidrat oranı çok fazla ve selüloz oranı düşük ise sindirim sisteminin hareketliliği normalin altına düşer. Özellikle pelet halinde satılan konsantre tavşan yemleri bu gruba girer. Tavşanların sindirim sistemindeki hareketliliğin azalmasının en önemli sebeplerinden biriside, tavşanınızı sadece yüksek oranda karbonhidrat ve düşük oranda selüloz içeren bu pelet yemlerle beslemektir.
Tavşanlarda tüy topu ve yün yumağının oluşumu sıklıkla gözlenir.Tavşanlarla uğraşan veteriner hekimlerin giderek artan sayıdaki görüşüne göre; bu birincil hastalık değildir. Bunun anlamı; esas problem midede tüy birikimi olması değil, mide ve bağırsak hareketlerinin yavaşlamasıyla birlikte, mide ve körbağırsak içeriğinin su kaybederek sertleşmesidir.
Bu nasıl olur? Bu durumu anlamak için tavşanların sindirim sistemi fizyolojisine bakmaya ihtiyacımız var. Tavşanların diyetindeki sindirilemeyen lifler, sindirim kanalını hareket ettirir ve içeriğindeki gıdaların ilerleme hızını arttırır. Sindirilemeyen liflerin yeterli miktarda olmaması durumunda sindirim sistemindeki hareketlilik azalabilir.
Tavşanların sindirim sistemi içerisindeki gıdalar, sindirim sisteminin çalışma hızını değiştirecek ve mide ile körbağırsağın hangi hızda boşalacağını etkileyecektir. Eğer tavşanınızın diyetinde çok az sindirilemeyen lif bulunursa hareketlilik azalacak ve mide ile körbağırsak yavaşça boşalacaktır. Midedeki doluluk hissi sebebiyle sonunda tavşan yemeyi ve içmeyi olabildiğince azaltır. Sindirim sistemine gıda girişi olmadığında hareketlilik durma noktasına kadar yavaşlar. Su, vücut için hala bir ihtiyaçtır ve mide ile körbağırsak içeriğinden emilerek bu ihtiyaç giderilmeye çalışılır. Tavşanın daha uzun süre beslenememesi, daha fazla su kaybetmesine ve mide ile körbağırsak içeriğinin kuruyarak daha fazla sertleşmesine neden olur. Sonuçta bir kısır döngü oluşur. Buna ek olarak diyet çok fazla protein ve nişasta içeriyorsa sonuç bir felaket olabilir. Diyet protein ve/veya nişasta yönünden çok zenginse körbağırsak pH 'ının değişmesine ve buna bağlı olarak buradaki mikroorganizma türlerinin artmasıyla sonuçlanabilir. Körbağırsaktaki sindirime yardımcı olan faydalı mikroorganizmalar, toksin üreterek ölüme sebep olabilecek Clostridium spiriformes gibi mikroorganizmalarla yer değiştirebilir.
Özetle, bu durumun nedeni mide içinde tüy bulunmasından ziyade daha çok sindirim sistemi hareketliliğinin bozulmasından kaynaklanır ki bu durum mide ve körbağırsak içeriğinin sertleşmesiyle sonuçlanır. Eğer problemin altında yatan sebebi doğru anlayamazsak bu durumun yeniden oluşması kaçınılmazdır.
Sertleşmiş mide veya körbağırsak içeriğine sahip tavşanlar nasıl hareket ederler. Tavşanlar yemeyi ya aniden durdurur yada belirli bir zaman içerisinde gittikçe azaltarak durdururlar. Dışkılamaları gittikçe azalır, sonra tamamen durur. Bu tavşanlar yemeyi durdurduktan sonra sıklıkla çevredeki olaylara gösterdikleri tepkilerde artış gözlenir. Bir nevi alarm durumundadırlar. Kafes tabanındaki gazeteler, ahşap malzemeler veya tahtaları yemek isteyebilirler ama ağızlarına aldıkları bu cisimleri geri çıkartırlar. Bazı tavşanlarda belirtiler daha hafiftir. İştah azalması yanında puding benzeri dışkı görülür. Sonuçta bu tavşanlar tedavi edilmedikleri takdirde ciddi şekilde hastalanabilirler ve ölebilirler.
Azalmış sindirim sistemi hareketliliğinden kaynaklanan sertleşmiş mide içeriği nasıl tedavi edilir? İlk olarak, herhangi bir tedaviye başlamadan önce tavşanınıza veteriner hekiminiz tarafından ayrıntılı bir fiziksel muayene yapılması çok önemlidir. Veteriner hekiminiz size tavşanınızın röntgen filmini çektirmenizi veya laboratuar tahlilleri yaptırmanızı önerebilir. Durumun bir sertleşme problemi olduğunun anlaşılmasından beri amaç tavşana kaybettiği suyu yeniden kazandırmaktır. Bu, hem dolaşım sistemi yoluyla hem de ağız yoluyla birlikte yapılır. Sıvılar serum şeklinde deri altı veya damar içi olarak verilebilir. Aynı zamanda günde 2 veya 3 kere yüksek lif içeren sıvı gıdalar, şırınga veya naso-esophageal tüp yoluyla verilmelidir. Ağız yoluyla beslenme şeklinde ezilmiş tavşan yemleri veya alfalfa bitkisi tozu, mikserden geçirilmiş yeşil yapraklı bitkiler ile bir oral elektrolit solüsyonu karıştırılabilir. Aynı zamanda sindirim sistemini hareketlendirmek için ilaçlar veya ağrı kesicilerde kullanılabilir. Bu hastalıkta antibiyotik kullanmak nadiren gereklidir ki; kullanıldığı taktirde zaten risk altında olan sindirim sisteminde daha fazla karışıklığa neden olabilir. Laksatif ve enzimleri kullanmak gerekli değildir.Hiç bir çeşit enzim (ananas, papaya ve pankreas enzimleri) gerçekten tüyleri çözmez. Bu problemin çözümündeki gerçek anahtar, mide-körbağırsak içeriğinin su oranını arttırmak ve sindirim sistemi hareketliliğini tekrar sağlamaktır.
Mide- körbağırsak sertliği oluşan pek çok tavşan, yemeleri için seçilmiş yeşil yapraklı bitkiler verildiği takdirde kendi kendilerine bu problemi halledebilir. Bu hastalığa yakalanan tavşanların büyük kısmı, ağırlıklı olarak pelet yemle beslenen ve çok az ya da hiç saman yemeyen tavşanlardır. Onların yeşil yapraklı bitkiler yemeleri ve iyi kalitede saman ya da kuru otla beslenmelerinin iyileşmelerinde çok önemli bir rolü vardır. Bu hastalıkta cerrahi müdahaleye nadiren mecbur kalınır.
Tavşanlarda yiyememeye neden olan diğer sindirim sistemi hastalıkları; diş hastalıkları (diş kökü apseleri, aşırı uzamış dişler), bağırsakların yabancı cisimlerle tamamen ya da kısmen tıkanması, ameliyat sonrası oluşan yapışmalar, bağırsak parazitleri, zehirler (kurşun gibi) ve diğer sistemik hastalıklardır. Bağırsak kanalının tamamen tıkanması acil müdahale gerektiren bir durumdur ve en kısa zamanda cerrahi müdahale önerilir. Bağırsak tıkanıklığı olan tavşanlar çok durgundurlar ve karınları ağrılıdır. Tanımlanan tedavilere başlanmadan önce tavşanınızın tüm problemlerinin veteriner hekiminiz tarafından ayrıntılı bir şekilde muayene edilmesi çok önemlidir.
Bu durumu nasıl önleriz? Bunu yapmak gerçekten zor değil. Yapmanız gereken tek şey; Yetişkin Tavşanların Beslenmesi konusunda anlattığımız beslenme kurallarına dikkat etmeniz.



TAVŞANLARDA DİŞ HASTALIKLARI




Tavşanlarda Kemirme sayfamızda detaylı olarak anlattığımız gibi; tavşanlar zoolojik sistemdeki yerleri açısından kemirgenler sınıfından olmasalarda, kemirmek onlar için zorunluluktur. Çünkü tavşanların dişleri durmaksızın uzamaktadır ve yaklaşık olarak haftada 3 mm kadar aşınması gerekmektedir. Bir şeyleri kemirmek tavşanların dişlerinin törpülenmesini ve her zaman ihtiyacı olan boyutta kalmalarını sağlamaktadır. Tavşanlar kemirebilecekleri bir şeyler bulamadıkları taktirde gereğinden fazla uzayan dişler gıdalarının alınmasına ve çiğnenmesine engel olmakta ve bir süre sonra ölümle sonuçlanmaktadır. Tavşanlar bu durumun oluşmasını engellemek için sürekli bir şeyleri kemirme ihtiyacı duyarlar ve bu sebeple çok meşkul canlılardır.
Tavşanların dişleri doğal olarak bir miktar kavislidir. Dişler aşınamayıp aşırı şekilde büyüdüğünde;karşı taraftaki dişlerin iç tarafına yada dilin uç kısmına batarak tavşanların ağızlarında yaralar açarlar. Açılan bu yaraların ağrıya sebep olması yüzünden beslenmeyi durdururlar.

TAVŞANLARDA DİŞ HASTALIKLARININ SEBEPLERİ :

1- Genetik Faktörler: Özellikle lop-eared rabbit ırkı tavşanlarda sık gözlenir. Bu tavşanlarda genetik seleksiyonla çene uzunluğu kısaltılmıştır. Çene yapısındaki bu değişiklik; tavşanlarda alt ve üst dişlerin birbirleriyle uyumlu olarak kapanamaması ile sonuçlanmıştır. Bu dişler aşınamadıkları için sonunda kesilmeleri veya çekilmeleri gerekir. Bu tip diş problemi, genellikle bir yaşın altındaki genç tavşanlarda görülür ve sıklıkla ilk olarak kesici dişlerde ortaya çıkar. Tedavi edilmediği taktirde çiğneme dişleride bu durumdan etkilenecektir. Bu tür anormal dişlerin ömür boyu bakım ve kontrolünün yapılması gerekir.
Ayrıca tavşanın doğuştan alt çenesinin burun kökü hizasına oranla daha fazla öne doğru çıkık olmasıda benzer problemlere sebep olur. Alt çenesi öne doğru çıkık olan bir tavşanın resmi sağ tarafta görünmektedir. Böyle bir durumda alt ve üst çenedeki dişler birbirine uyumlu olarak sürtünemeyecek ve yeterince aşınamayacaktır. Sonuçta ağız içinde yaralanmalar, yutma güçlüğü ve buna bağlı olarak tavşanlarda yemi red etme, ağız kenarından salya akışı ile kilo kaybı ve ölüm oluşur.
2- Travma: Tavşanların yüzlerine aldıkları darbeler çene ve diş yapısındaki değişikliklerle sonuçlanabilir. Eğer çene kırılırsa, kemiklerin anormal pozisyonda kaynaması ile sonuçlanabilir. Dişler kırıldığı taktirde; (en çok kesici dişlerde görülür) dişlerin yanlış bir açıyla büyüme ihtimalleri vardır. Bu durumda ağız boşluğunun yapısı değişecek ve bir çok diş problemi ortaya çıkacaktır.
3- Sistemik Hastalıklar: Bazı sistemik hastalıklar diş sağlığında değişikliklerle sonuçlanabilir. Örneğin; vücutta kalsiyum seviyesinin değişmesine sebep olan hastalıklar, tavşanların dişlerini çevreleyen çene kemiklerinde değişikliğe neden olabilir. Bu durumda tavşanınızın dişleri normal pozisyonlarına göre yer değiştirir ve sonuçta dişlerin normal şekilde kapanması engellenir. Ayrıca tavşanlar hastalıklar yüzünden katı cisimleri kemiremiyecek kadar bitkin olduklarında dişler aşınamaz ve aşırı büyümeye başlar.
Tavşanınız ciddi bir sistemik hastalık geçirdiğinde veteriner hekiminizin tavşanınızın diş sağlığını izlemesi önemlidir. Çünkü tavşanlardaki diş hastalıkları başka problemlere sebep olabilir.
4- Diş Enfeksiyonları: Tavşanlarda diş enfeksiyonları yaygın olarak görülmez. Diş apseleri, tavşanlarda daha çok dişlerin aşırı büyümesi gibi uzun süreli diş problemlerinin sonucu olarak ortaya çıkar.
5- Beslenme: Evde beslenen tavşanlarda görülen diş hastalıklarının belkide en yaygın sebebi beslenmedir. Genel inanış; pelet yemlerin bir tavşan için en iyi besin kaynağı olduğu yönündedir. Pelet yemlerin kullanımının pratik ve temiz olmasının yanında, bir tavşanın ihtiyaç duyduğu tüm besinleri içerdiği düşüncesi tavşan sahiplerinin pelet yemleri tercih etmelerine sebep olmaktadır. Aslında bu ticari pelet yemler, çiftliklerde beslenen üretim tavşanlarının hızlı bir şekilde büyütülmeleri için geliştirilmişlerdir. Pelet yemler öğütülmüş ve karıştırılmış yem ham maddelerinin preslenmesiyle yapılırlar. Ancak tavşanların yapısı, neredeyse çiğnenmiş olan bu şekildeki hazır yemleri tüketmek için tasarlanmamıştır. Pelet yemlerin tavşanların ağızlarında kolayca kırılması sebebiyle dişler az çalışır ve tavşanların dişlerinde oluşan aşınma miktarı çok azdır. Buna ek olarak, pelet yemlerin konsantre besin kaynakları olmaları sebebiyle,tavşan tarafından tüketilen gıdanın hacmi; bir tavşanın doğal olarak yemesi gereken yem miktarının küçük bir bölümüdür. Bu sebeple bir tavşanın gün içinde çiğnemek için ayırdığı zaman dilimi zorunlu olarak azalır. Peletlenmiş yemlerin yapısı ve küçük bir hacme sahip olmaları, gerekli olan uygun diş sürtünmesini olumsuz yönde etkiler. Bu durumda hiç bir ev tavşanı için pelet yemler, tavşanın gıdasının ana kaynağı olarak önerilmez.
Uygun olamayan beslenme, tavşanlarda diş bozukluklarına sebep olabilir ve bu durum bir kaç yıl boyunca açıkça gözlenemeyebilir. Etkilenmiş tavşanlar genellikle 3 yaşında veya daha yaşlıdırlar. Dişlerdeki değişiklikler başlangıçta çok yavaş ilerleyebilir ancak durum hızlı bir şekilde düzeltilmediği taktirde gelişmiş diş bozuklukları oluşabilir.

TAVŞANLARDA DİŞ HASTALIKLARININ BELİRTİLERİ :

Neredeyse farkedilmeyen diş hastalıklarından, ciddi derecelere varan diş hastalıkları ile ilgili belirtiler aşağıda listelenmiştir. Eğer hastalık hafif derecede ise tavşanınız açık belirtiler göstermeyebilir ve durum sadece veteriner hekiminiz tarafından yapılan muayeneler sonucunda ortaya çıkabilir. Ancak pek çok diş problemi sonuçta ağrılı duruma gelir ve tavşanlarda beslenme sırasında yemlerini yemekte zorlanma ve huzursuzluk gibi bazı açık belirtiler göstermeye başlarlar.
1- İştahsızlık: Uzamış bir dişin tavşanın yanağına yada diline sürtünmesi sonucu oluşan yaranın sebep olduğu ağrı sebebiyle, tavşanın gıdasını ağzına alamaması yada çiğneyememesi yüzünden oluşan iştahsızlık yaygın olarak görülür. Bunların dışında tavşanlarda iştah azalmasına neden olan pek çok sebep vardır.
2- Gıdada Seçiciliğin Artması: Tavşanların dişlerinin kapanmasındaki uyumsuzluk yada ağrı sebebiyle tavşanlar havuç, pelet yemler ve özelliklede kuru ot gibi çeşitli maddeleri yemeyi durdurabilirler. Tavşanlar meyve ve sebzeleri yemeye devam ederler ancak daha sert gıdaları yiyemezler.
3-Gıdaların Ağızdan Dökülmesi: Tavşan besinlerini yemeye çalışır fakat tam olarak ağzına aldığı gıdaları çiğneyemez ve besinlerinin bir kısmı ağızdan dışarı dökülür.
4- Gözyaşı Üretiminin Artması: Tavşanların üst dişlerinin hastalıklarında yaygın olarak görülen bir belirtidir. Tavşanların üst dişlerin kök uçlarının gözyaşı kanalına yakın olması sebebiyle; diş köklerinin iltihaplanması ya da uzaması durumunda, gözyaşı kanalı kısmen ya da tamamen tıkanır. Ancak gözyaşı bezleri hala gözyaşını üretmeye devam eder ve bu akıntı gözlerin kenarından taşar.Tavşanların gözlerinin köşelerinde ıslaklık veya tuz ve muköz akıntıların birikimi sonucu oluşan beyaz kabuğumsu bir materyal görülür. Bu akıntı ince kıvamlı sütümsü görünüştedir. Bakterilerin gözyaşı kanalını enfekte etmesiyle birlikte iltihaplanma görülür. İltihabın rengininde beyazımsı olmasına karşın kıvamının daha koyu olması ile yoğunlaşmış gözyaşı akıntısından ayrılabilir.
5- Burun Akıntısı: Eğer üst kesici dişlerin kökleri iltihaplanmış yada uzamışsa sinüsleri tahriş edebilir ve bu durum burun akıntısı ile sonuçlanır.
6- Ağız Kenarlarından Salyanın Akması: Aşırı büyümüş dişler yüzünden tavşanın ağzını tam olarak kapatamaması sebebiyle ağızdan salyanın aktığı gözlenir. Tavşanın boyun altında çenesinde ve ağzının köşelerinde tükürük birikir. Tavşanlarda diş hastalıkları dışında; kötü lezzetli cisimlerin yenmesi, ağız içine batan yabancı maddeler ve aşırı derecedeki genel halsizlik durumlarında da ağızdan salya akışı gözlenebilir.
7- Diş Gıcırdatma: Tavşanların nadir olarak dişlerini gıcırdatması normal bir davranış olarak görülebilir. Ancak yoğun bir şekilde devam eden diş gıcırdatma durumu, tavşanınızda bir problem olduğunun belirtisidir. Özellikle ağrılı durumlarda tavşanlarda diş gıcırdatma gözlenir. Diş hastalığı bulunan tavşanlar dişlerini normale oranla daha sık gıcırdatabilirler. Karın bölgesinde rahatsızlık olan tavşanlarda ise diş gıcırdatma çok sık gözlenir.
8- Gözlerin Şişmesi: Üst çenedeki azı veya küçük azı dişlerinin üst kısmında bulunan apseler gözlerinin arkasına basınç yapabilir. Bu durumda gözler yavaşça dışarı doğru itilir. Görme siniri gerilir, hasara uğrar ve tavşanda görme kaybı oluşur. Ayrıca gözün arkasında bulunan tümörler de benzer belirtilere sebep olabilirler.

TAVŞANLARDA DİŞ HASTALIKLARININ ÖNLENMESİ :

1- Diyet: Diş hastalıklarının tüm tiplerinin önlenmesi tamamen mümkün değildir. Diş hastalıklarının oluşmasında ve önlenmesinde tavşanınızın beslenme tarzının çok önemli bir rolü vardır. Tavşanınız günlük olarak sınırsız kuru ot ile iyi miktar ve çeşitte taze yapraklı yeşilliklerden oluşan bir diyetle beslenmelidir. Sadece pelet yemlerden oluşan bir diyetten uzak durun. Tavşanlara kemirmesi için ek olarak taze ağaç dalları ( bu ağaçların böcek ilaçlarıyla ilaçlanmamış olması gerekmektedir.), işlenmemiş ve verniklenmemiş ham tahta parçaları ile boyanmamış hasır sepetler verilebilir. Tavşanınıza sağlıklı bir diyet temin etmek, dişlerin düzgün bir şekilde kapanmasını garantiye almak için yeterlidir. Tavşanınıza sağlıklı bir diyet sağlamak için hiçbir zaman geç değildir. Doğal bir beslenme tarzının sadece sağlıklı dişler sağlamasının dışında çok sayıda faydası vardır.
2- Tavşan Sahiplerinin Yapacağı Kontroller: Tavşanınızın dişleriyle yakından ilgilenin. En azından ayda bir tavşanınızın dişlerini kontrol etmelisiniz. Dişlerin şeklinde, yapısında ya da renginde herhangi bir değişiklik varsa tavşanınızı veteriner hekiminize götürmelisiniz.
3- Veteriner Hekim Kontrolleri: Tavşanınızın dişleri en azından yılda bir kere diş hastalıkları yönünden veteriner hekiminiz tarafından muayene edilmelidir.  En iyisi paraziter ilaçlamalar veya genel kontrol amacıyla veteriner hekiminize gittiğinizde tavşanınızın dişlerinin veteriner hekiminiz tarafından kontrol edilmesidir.
SONUÇ : Evde beslenen tavşanlarda diş hastalıkları sık olarak gözlenir. Tavşanınızın diyeti; diş hastalıklarından korunmada en önemli faktördür ve yine diş hastalıklarının tedavisi sürecinde uyulması gereken başlıca etkendir. Tavşanların dişlerinin bu şekilde uzamasını istemiyorsak; mutlaka onlara kemirebilecekleri şeyleri sağlamamız gerekir. Tavşanlarda dişlerin aşırı şekilde uzamasını önlemenin en doğal yolu; diyetlerinin %75' inin saman ve kuru otlardan oluşması, %25'inin ise diğer taze meyve ve sebzeler ile düşük oranda pelet yemlerden oluşmasıdır.